Embedded development hyper agile developmentent

Hyper agile development, yeah! Nee, ik ga het niet hebben over ontwikkeling voor embedded systems (systemen zoals pinautomaten tot magnetrons). Maar over ontwikkelen midden in een organisatie die werkt. Zoals journalisten in het leger, op die manier embedded. Niet Kennismaking, Ontwerp, Bouw, Testen, en uiteindelijk de Grote Oplevering (waarbij iedere stap een vertaalslag is zonder de bron om op terug te vallen). En zelfs niet het iteratieve ontwikkelen zoals dat in Scrum gangbaar is. Nee, iedere dag te maken krijgen met verzoeken: “Nu wil ik dit graag kunnen.” “Kun je dit voor mij doen.” En dan beslissingen nemen. Dat is embedded development voor mij.

Hyper agile. Beetje (erg) hectisch, maar daarom des te leuker. M’n code is van tijd tot tijd een rotzooi, in de loze minuutjes proberen op te schonen. En het moet blijven draaien, want ieder moment kan er een nieuw verzoek komen. Beetje als die hoes van Bob Dylan’s slow train coming waarbij de rails net op tijd wordt neergelegd - maar dan alle kanten op.

Als mens wordt je uitgedaagd onder druk. Dan komt creativiteit naar boven (of moet het naar boven komen). Slimme oplossingen zijn niet per se de mooie, puriteinse oplossingen. Als het niet broken is, en het werkt, dan is er geen enkele reden (noch tijd) om het te fixen. Embedded development. Hoe lelijk mooi, of hoe mooi lelijk, kan zijn.