Op m’n verzoek om vooral met vragen te komen in mijn kortgeleden begonnen mailinglijst hierbij een antwoord op een lezersvraag:
> “Ben ook wel benieuwd waarom je gekozen hebt voor het hosten van een eigen mailinglist vs de beschikbare saas oplossingen als mailchimp e.d.”
Het bouwen van je eigen mailing-systeem heeft trekken van het “Not invented here”-syndroom. En ja: ik had deze mailing heel erg gemakkelijk met iets als MailChimp kunnen sturen. MailChimp zou bij de omvang van deze mailinglist gratis zijn, leuke statistieken geven, een grafische editor geven en waarschijnlijk was m'n fout waarin iedereen bij de eerste verzending ‘Rick’ werd genoemd niet voorgekomen. "Niet hier uitgevonden" is dus een hele domme reden om iets niet te gebruiken, maar waarom dan toch eigen mailinglist-tool maken?
Foto door [Kelly Sikkema](https://unsplash.com/photos/r077pfFsdaU?utm_source=unsplash&utm_medium=referral&utm_content=creditC…
Gisteren stond in de NRC (Lex Veldhoen, p. 12-13) een necrologie van Louis Le Roy. Ik heb wel eens een documentaire over hem gezien. Zijn motto: “Onkruid bestaat niet.” Na zijn kunstopleiding tekenen is hij zich gaan verdiepen in bio- en ecologie. Kunsthistoricus Huub Mous beschrijft hem in het artikel als een bouwmeester in ruimte en tijd, géén tuinarchitect.
Als de bouw klaar is, begint het pas, maar de architect is klaar. De bouwmeester die ook tijd overziet daarentegen is altijd bezig.
Louis le Roy in zijn ecokathedraal in Mildam (fotograaf: Peter Wouda)
Werken met de natuur, mensen incluis, is eindeloos meer schoner dan een architect ooit kan verzinnen. Architectuur is ontwerpen voor stilstant, want beweging laat zich niet modelleren.
Ik verzin er als amateurfilosoofje, en als [agilist](…
Hyper agile development, yeah! Nee, ik ga het niet hebben over ontwikkeling voor embedded systems (systemen zoals pinautomaten tot magnetrons). Maar over ontwikkelen midden in een organisatie die werkt. Zoals journalisten in het leger, op die manier embedded. Niet Kennismaking, Ontwerp, Bouw, Testen, en uiteindelijk de Grote Oplevering (waarbij iedere stap een vertaalslag is zonder de bron om op terug te vallen). En zelfs niet het iteratieve ontwikkelen zoals dat in Scrum gangbaar is. Nee, iedere dag te maken krijgen met verzoeken: “Nu wil ik dit graag kunnen.” “Kun je dit voor mij doen.” En dan beslissingen nemen. Dat is embedded development voor mij.
Hyper agile. Beetje (erg) hectisch, maar daarom des te leuker. M’n code is van tijd tot tijd een rotzooi, in de loze minuutjes proberen op te schonen. En het moet blijven draaien, want ieder moment kan er een nieuw verzo…
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .