Aan de ene kant ben ik dankbaar voor mijn wetenschappelijke opleiding. Ik heb veel geleerd en denk dat ik sindsdien beter in staat ben problemen snel in kaart te brengen. Maar de druk om objectief te blijven kijken heeft echter een vreemde druk met zich meegebracht die mijn creativiteit lijkt te ondermijnen. Continu wil ik voorbereid zijn op commentaar van anderen, wil ik alles wat ik zeg kunnen onderbouwen. In de eerste plaats wordt het verhaal er al snel saai door, aan ten tweede is dat vaak helemaal niet wat toehoorders verwachten.
Onmiskenbaar heeft de wetenschappelijke methode veel voortgebracht en zal deze ook veel voortbrengen. Maar het vereist minutieus en nauwkeurig onderzoek. In mijn vakgebied is dat minutieus en nauwkeurig onderzoek van interacties tussen mens en machines. Na tig experimenten, van grotere en kleinere schaal, smachtende naar significantie, maar met veelal teleurstellend resultaat (als wetenschapper in opleiding wil je immers het liefst verschillen a…
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .