Privacy, stel even dat we dat nog hebben. Wat als we het volledig zouden loslaten? Dan kunnen we schaamteloos naakt rondlopen. Ons inkomen is eenieder bekend. Iedereen weet wanneer we op vakantie zijn of wanneer we gewoon even weg van huis zijn. Iedereen weet wanneer we dagelijks vertrekken naar het werk en welke route we nemen. Welke partij we zullen stemmen, of in ieder geval in welke partijen we het meeste interesse hebben getoond in de maanden voor de verkiezingen.
Iedereen zou kunnen raden, aangezien iedereen weet wat je al hebt gekocht, wat je binnenkort gaat kopen. Het zal namelijk mogelijk zijn om je gedachtes, met alle gedragsdata voorhanden, dusdanig te modelleren dat een systeem jou al voor kan zijn met nagenoeg alles wat je doet en denkt. Een systeem waar de verkoper voor je (al dan niet digitaal) natuurlijk ook over beschikt. Net zoals dus de verkoper die zo meteen aanbelt.
Iedereen weet wanneer je ziek bent (geweest) en wat je problemen zijn (geweest). Je zwaktes zijn bekend bij je huidige en je potentiële werkgever, maar daarentegen ook je krachten, je persoonlijkheidskenmerken waarover je niet durft op te scheppen tijdens een sollicitatiegesprek en de hoeveelheid alcohol die je consumeert in het weekend. Iedereen weet van de pijnlijke momenten uit je jeugd.
“De schaamte van toen je als tiener voor het eerst condooms kocht, daar lach je nu toch ook om?”
Al met al maakt het ontbreken van privacy niet zoveel uit. Want iedereen heeft pijnlijke jeugdherinneringen, iedereen is wel eens ziek en heeft problemen (gegarandeerd na publicatie DSM V). Iedereen koopt wel eens bepaalde dingen (anders werden ze niet verkocht) en je bent zo voorspelbaar omdat je niet de enige bent die dat doet; de schaamte van toen je als tiener voor het eerst condooms kocht, daar lach je nu toch ook om? Waar onze politieke voorkeuren liggen is voor iedereen bekend, dus is het geen geheim dat jij sympathie hebt voor de nationaal socialistische Geert Wilders, of de SP of de VVD (en daarom kunnen we verkiezingen eigenlijk ook gewoon gelijk afschaffen!)
Het is zo veilig als in een gevangenis, aangezien we iedereen kunnen voorspellen, wat hij doet, wat zij doet, waar iedereen is, en waar ze over beschikken. Eigenlijk gebeurt er weinig onverwachts meer, want we weten alles al van elkaar. En zo hoeven we niet bang te zijn voor een inbreker die gaat inbreken op het moment dat hij weet dat wij niet thuis zijn, want we weten ook al dat deze persoon dat wenst te doen. Dit omdat wanneer deze dief-in-potentie zich laat informeren over welke spullen je hebt en wanneer je afwezig zal zijn, in combinatie met het profiel dat tijdens diens geboorte al was opgesteld hem/haar, hem/haar tot serieuze verdachte maakt.
Werkgevers, waar jij overigens ook alles van weet, kunnen je precies op de juiste plek laten landen waar je je het beste thuis bent. En aangezien niemand die pijnlijke momenten kan verbergen heb je daar voor- noch nadeel bij.
Ondanks de vergelijking met een gevangenis zijn in een privacyloze samenleving wel vrij. De bedelaar op straat weet dat je het geld wel kunt missen, maar je weet ook het keurige afgepaste gemiddelde op basis van je inkomen dat opvraagbaar is dat je je niet hoeft te laten belemmeren door gedachtes over of het nu wel/niet juist is om 50 cent, een euro of meer te geven. Dat werkt bevrijdend. En we kunnen dus naakt rondlopen: Freie Kurper Kultur, iedereen mag. Vrij van zorgen over alles wat we doen maar eigenlijk niet willen weten dat we het hebben of hebben gedaan. Buitenechtelijke relaties worden gewone relaties (of zouden ze niet meer plaats vinden?) Geen gedoe meer in het geniep, schuilend achter een boom om te plassen. Niet langer geregeerd door de angst dat je een boete krijgt bij het door rood rijden of eventjes te hard: het wordt toch waargenomen, dus we kunnen het wel/niet doen, het maakt niet meer uit. Vrij van worstelingen over wat gepast is om te dragen, we dragen gewoon het gemiddelde. We kunnen speuren in databergen met hoe vaak iemand aan z’n kruis heeft zitten te krabben. En ook daarvan is het fijne dat dat bevrijdend werkt, want iedereen doet het wel eens.
Het einde van de privacy betekend dat we normaal eindelijk echt kunnen definiëren: het gemiddelde van ons alles op al onze eigenschappen. Half vrouw, half man. 41 jaar? Net zoals De Nederlander, die wellicht statisch gezien niet afwijkt van De Duitser. Buitenlanders zouden we kunnen herdefiniëren als significant afwijkend van het gemiddelde. We kunnen zeggen wie er echt raar is, wie er bijzonder is of boven het maaiveld uitsteekt.
Het mooie aan geen privacy is dat iedereen normaal wordt. Een samenleving zonder privacy is een normale samenleving. Want uiteindelijk zal iedereen zich willen conformeren aan het gemiddelde. Geen rare types. Het mooie aan geen privacy is dat we het maaiveld super strak kunnen houden. We weten waar het onkruid groeit. We weten wat onregelmatigheden zijn voordat ze extreem worden. Iedereen is gemiddeld. Afwijkingen zullen al vroeg worden opgespoord, en zullen worden bijgestuurd.
Iedereen = gelijk. Een utopie, toch?
Vond je dit leuk, volg me op Mastodon, voeg die RSS, euh ATOM feed toe aan je feedreader, of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief.
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .