Twitter en smaakvorming.

Ik weet niet hoe het met jullie zat vroeger, maar ik kon mijn moeder behoorlijk sacherijnig maken door te zeuren over haar waanzinnig slechte muziekkeuzes. Als puberjoch zat ik mij toen in m'n eentje op te winden over de ranzigheden die zij toestond om over de luidsprekers in ons huis te laten gaan (echt Frits van Egters-gedrag zeg maar).

Fast forward naar nu. Nu heb je nog steeds ranzigheden: zie het koningslied. Maar nu heb je ook Twitter. Iedereen die z'n gal wil spugen doet dat nu. Maar zou dit dan effect kunnen hebben? En zo ja, wat is dan het effect?

Vroeger stond ik alleen en kon ik net zo lang tegen mijn moeder gaan schreeuwen dat ze de single van het koningslied echt niet in huis had moeten halen. Ik hoop graag dat ze zich nu wel van te voren bedenkt en realiseert dat het gewoon écht beroerd is. Het is namelijk echt niet alleen haar zoon, maar heeul veeeul twitteraars die vertellen dat het slecht is, zoveel dat [het nieu…