Broodkruimelmagneten Over onze dienstbaarheid

Afgelopen woensdag zette ik een afbeelding online. Hierin wordt gevisualiseerd waar ik op die dag mijn broodkruimels achterliet. ‘Gek’ genoeg werden die niet alleen achtergelaten op de plekkenen waar ik bewust naar toe was gegaan: er waren ook broodkruimelmagneten. Ik kwam ook toch eventjes op bepaalde centrale plekken. Nu mag misschien bekend zijn dat ik niet zo’n fan ben van ongebreidelde centralisatie, maar wat er nu centraal wordt geregistreerd is toch eigenlijk wel een beetje erg veel en euh … eng, niet?

Natuurlijk wisten we het allemaal wel, maar een visualisatie helpt om het inzichtelijk te maken. Dé grote trekpleisters tijdens mijn online omzwervingen: Google, Google, Twitter, Facebook. Google komt twee keer voor als DoubleClick, en als zichzelf (ik vermoed voornamelijk diens ‘gratis’(!) webverkeer analyse tool Analytics). Zonder dat we er erg in hebben laten veel websites, of we het nu willen of niet, ons even omlopen via de hoofdkwartieren van deze bedrijven.

‘Dan gebruik je het toch gewoon niet’ is een argument wat hier dus niet meer echt van toepassing is. Zelfs al gebruikte ik geen Twitter, Facebook en Google, dan nog zijn zij nog steeds redelijk in staat het pad te tekenen hoe ik van waar naar waar ga.

Waar justitie in Nederland toch echt met een gerechtelijk bevel moet komen om gegevens op te vragen over het verkeer dat over een bepaalde server loopt, stromen die gegevens bij anderen naar binnen. Tip voor het OM: start een sociale netwerkdienst.

Ik vind het getuigen van slecht gastheerschap als je standaard verlangt dat je gasten ook eventjes langs de buren moeten gaan voor een scan. Maar ik vorm volgens mij een minderheid.

De afbeelding van afgelopen woensdag had moeten heten ‘A day of surfing’, maar het werd ‘A day of serving… by surfing’. Een Freudiaanse vergissing, want we zijn inderdaad aan het serven als we surfen. Dienstbaar geven we zij die leven van hun kennis over ons ons verslag door. Waar zijn we nu? Wat lezen we nu? En waar klikken we op? (En tot zo he?). Als je weet dat Cookies slechts een mogelijkheid is van de vele mogelijkheden om een individu te herkennen, zouden we zo’n werkgever dan nog zo waarderen? En wat te denken van het bemiddelingsbureau dat ons er naar toe stuurde?

(Pas op, bij openen van het reactieveld wordt ook bij murb.nl een externe ‘gratis’(!) dienst aangesproken (Disqus) dat op diens beurt ook weer Google Analytics gebruikt (aj…). Je moet er iets voor over hebben…)