De paradox van het internet op dit moment. Aan de ene kant maakt locatie steeds minder uit, aan de andere kant worden we steeds meer afhankelijk van bepaalde plekken (sites).
Het is natuurlijk erg mooi dat we inmiddels met zeer lichte computers (iPads, netbooks, maar ook mobiele telefoons) erg veel kunnen doen omdat veel elders opgeslagen kan worden, maar hoewel in theorie die locatie ‘overal’ zou kunnen zijn, zetten we de informatie toch vaak neer op een beperkt aantal plekken. Zo bezien is het hebben van Microsoft Office op vele werkplekken misschien wel heel wat gedistribueerder dan het hebben van een Google Apps, waar je weliswaar vanuit iedere plek bij kan, maar dat eigenlijk toch allemaal op slechts één centrale plek staat.
Men noemt dat altijd maar beschikbaar en aanwezig zijn cloud computing of speciefieker software as a service, maar je zou je kunnen afvragen of centraal gehoste applicaties zoals Google Apps wel gaan over de wolk is die we als eerste tekenden als wolk, het internet zelf.
Richard Stallman maakte hierover in 2008 al een scherpe observatie: “Een reden om geen [centrale, ed.] webapplicaties te gebruiken is dat je de controle verliest (…)” Waar, maar als je die prijs wilt betalen krijg je natuurlijk wel veel gemak terug: geen gedoe meer met onderhoud, etc., en overal toegang tot onze data. We kunnen niet allemaal systemen beheren die onze informatie op een veilige manier beschikbaar maken op het gehele internet.
Toch gaan we langzamerhand wel erg ver, in grote getale gebruiken we Gmail, steeds meer diensten bouwen voort op Google Maps en diens API’s en verplaatsen we ons blog werk naar Facebook en andere sociale netwerken. De technologie achter het internet biedt juist de mogelijkheid om juist los te breken uit de gedachte dat één plek alle informatie dient te bezitten. Natuurlijk kunnen we vereisen dat die centrale applicaties het in ieder geval makkelijk moeten maken om de data er in en er uit te kunnen halen (iets dat steeds beter mogelijk wordt gemaakt), maar hoewel we de data dan zelf kunnen krijgen, moet de data op de nieuwe plek maar weer gevonden worden. Dat is zo jammer aan de verschuiving in gebruikers getallen die plaats aan het vinden is van grote sites als 'simpele' verzamelaars van data elders (Google search) naar sites waar het sociale zoeken en publiceren gecombineerd is (Facebook, Twitter, maar in zekere zin ook Google Apps). Maar wat doen we er aan?
Vond je dit leuk, volg me op Mastodon, voeg die RSS, euh ATOM feed toe aan je feedreader, of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief.
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .