En waarom gaan we vrijdag naar crossing border in Enschede? Drie tips voor de vrijdag.
Gisteren schreef ik drie redenen waarom je vanavond naar crossing border in Enschede zou moeten gaan. Nu nog even drie tips waarom je morgen als muziekliefhebber naar crossing border zou moeten gaan.
Staat bij mij echt bovenaan het lijstje. Het laatste album is wellicht niet het meest gemakkelijke, maar hij groeit en het album Field of Reeds is dan ook hard op weg om door mij het besta album van 2013 genoemd te worden (en ik ben mie toch een autoriteit!). Niet te missen dus!
Grrrr. overlap met These New Puritans! Al is de stijl niet echt vernieuwend (enigszins stoere (gitaarspelende) vrouwen liedjes), het is wel goed (ik vond het eigenlijk sterk lijken op het 10 jaar oude en Nederlandse(!) Solex). Ik luister er graag naar. Ik ben benieuwd naar waar ze in 2014 mee gaan komen (en sorry, het spijt me dat je dit morgenvroeg nog in je hoofd hebt zitten):
Lastiger dan gisteren. Cate le Bon is niet slecht, maar conflict keihard met mijn eerste aanrader These New Puritans. Sorry. John Grant daarentegen is mij te Midlakerig (dat is: te zoetzappig). Als we een local zouden mogen promoten zou dat Mary Lou zijn. En als we de avond vrolijk avond willen afsluiten met niet al te serieuze country rock moeten we denk ik bij Shovels & Rope zijn. Maar als ik een derde artiest eruit moet lichten, en daartoe heb ik mijzelf verplicht, zou dat toch Radical Face zijn (idd, die van de Nikon reclame), maar luister b.v. ook eens naar:
Wellicht wederom iets te ambitieus om drie vanzelfsprekende toppers aan te wijzen… maar zoals gisteren ook al benadrukt, de grootste afstand is in minder dan vijf minuten te overbruggen. U gaat zich vermaken! (en tot vanavond!)
Vond je dit leuk, volg me op Mastodon, voeg die RSS, euh ATOM feed toe aan je feedreader, of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief.
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .