De interactie de je hebt in een band, waarbij de gitarist vraagt aan de drummer of deze niet net iets anders kan drummen, of de keyboard speler vraagt of de gitarist even stil kan blijven, of misschien zelf een ander rifje voorstelt. Ga je opnemen als band, krijg je te maken met extra mensen, die met een frisser gehoor luisteren naar de muziek, en ook in staat zijn om net dat beetje extra te doen om de muziek beter te maken. Dat is creatieve interactie gecombineerd met het streven naar perfectie in het eindproduct. Toch blijven veel bandjes in vrijblijvendheid hangen, ik vermoed door niet iemand aan te stellen die de eindverantwoordelijkheid neemt.
Software maken is ook creatief samenspel. Een creatief bedrijf bij uitstek is Apple. Onlangs las ik een al veel eerder van bladwijzer voorzien interview met John Sculley, een oud CEO van Apple die vele jaren intensief met Steve Jobs heeft gewerkt (echt de moeite waard om volledig te lezen). Let op een paar belangrijke dingen: het core team werd klein gehouden zodat iedereen met iedereen kon overleggen en elkaar kan kennen. Verder wordt duidelijk dat Steve Jobs duidelijk een perfectionist is die de mensen in het team drijft tot het uiterste. Ik las het als Steve Jobs als ‘dirigent’. Iedereen heeft zijn eigen specialiteiten, 1ste viool, cello, etc., maar de dirigent luistert of het goed is of niet. En ook een dirigent vraagt orkest musici soms om stukjes solo nog even voor te spelen om te controleren of ze alles wel met de juiste intentie spelen.
Er zijn wel meer mensen die relaties hebben gelegd met samenspelende muzikanten, zie bijvoorbeeld deze presentatie (inclusief geluid) van twee medewerkers van Adaptive Path. Aardig is dat ook zij de rol van een dirigent erkennen. Maar ze moedigen het aan om deze rol te laten rouleren, zodat iedereen gelijkwaardig blijft in het team.
Toch moet opgepast worden met vrijblijvendheid, want wat snel vergeten wordt, en wat volgens mij ook het succes van Apple verklaart: leiderschap komt met verantwoordelijkheid nemen, en daarbij horen scherpe keuzes. Waaronder het schrappen van ideeën wanneer ze niet passen, of wanneer ze nog niet helemaal goed zijn op het moment dat de eerste versie gelanceerd dient te worden. Dat is een kwaliteit. Een die lastig te democratiseren is.
Vond je dit leuk, volg me op Mastodon, voeg die RSS, euh ATOM feed toe aan je feedreader, of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief.
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .