Digitale abonnementen op cultuur Open deur voor geschiedvervalsing?

Een abonnement op een muziekdienst. Erg handig. Alle muziek direct voorhanden. Legaal en wanneer je het wilt. Spotify biedt het. Gaaf. Je zou er bijna een abonnement op nemen, iets dat ook niet duur is. Maar toch wringt er iets. In 1984 worden archieven aangepast om de historie te vervalsen (wat me misschien wel tot de enigszins paranoïde vraag brengt: krijg ik als ik zoek in de archieven van mijn krant, of Google, wel alle resultaten?). Herinneringen aan iets dat niet meer terug te vinden is zal wel niet gebeurd zijn. Ik zal me wel vergist hebben. “Weet je dat het toen nog heel gewoon was om mensen te horen vloeken in nummers? Ik zal eens wat nummers uit die periode laten horen…” Totdat blijkt dat alles keurig aangepast aan de tijd te is en gecensureerd te zijn.

Deze gedachtes zouden echt paranoïde zijn wanneer geen recente reeds bekende voorbeelden zijn. Amazon heeft echter verschillende boeken teruggetrokken en ook Apple is bekend om haar weigering en/of achteraf terugtrekken van applicaties. Nu komt het in de echte wereld ook voor dat boeken wel/niet worden gepubliceerd, of verboden worden. In de echte wereld geldt echter: als je het eenmaal hebt, dan blijf je het wel houden. Amazon bleek in het eerste voorbeeld in staat te zijn het boek te kunnen verwijderen zodra diens ebook reader synchroniseerde (na alle commotie hebben ze het boek voor zij die het al gekocht hadden gelukkig opnieuw aangeboden).

In geval van een de nu gehypte abonnementsdiensten, zoals Spotify, zullen mensen zich er een stuk minder snel over druk maken. Maar wat als het wordt beschouwd als ‘jouw’ bibliotheek [1,2] ? Dan wil je er toch ook wel zeker van zijn dat al die dingen die je er ooit in hebt gevonden er voor altijd zijn?

Is het daadwerkelijk vooruitgang wanneer we niet langer thuis een bibliotheek hebben met muziek die we weten te waarderen en die deze muziek ‘gemakkelijk’, ‘altijd bereikbaar’, vanuit de cloud kan leveren? Vanuit de gebruikerservaring zeg ik volmondig “Ja!”, maar enige behoedzaamheid is op de plek waar de cultuur en economische berekening economie en politiek elkaar ontmoeten wel op zijn plaats. Die laatste twee gaan soms nogal eens te gemakkelijk met het eerste om…

Twee inzichten ongeveer 7 maanden later toegevoegd aan deze post:

[1] Een goede plek om iemand te leren kennen is de boekenkast, CD-catalogus… als iemand Marco Borsato in als CD heeft liggen weet ik dat ik niet over muziek hoef te beginnen. Als die persoon echter alles heeft, wat zegt dat dan?

[2] Een eigen verzameling is ook iets waar je naar terug kan kijken, herinneringen aan kunt hebben. Weet je nog dat je me dit toen gaf? Daar luisterden we inderdaad toen naar.

Op de hoogte blijven?

Maandelijks maak ik een selectie artikelen en zorg ik voor wat extra context bij de meer technische stukken. Schrijf je hieronder in:

Mailfrequentie = 1x per maand. Je privacy wordt serieus genomen: de mailinglijst bestaat alleen op onze servers.