Ook zaken die gratis zijn kosten iets

Ook zaken die gratis zijn kosten iets. Uiteindelijk zijn er kosten gemaakt om het te produceren en die kosten moeten worden terugverdient. Of niet, maar dan is het geldverspilling of hobby (ik zie overigens mijn blog in de eerste plaats als hobby, in de tweede plaats toch als promotie van mijzelf). Bij professionelere weblogs moet je je dus, in het kader van mijn opdracht voor dit jaar, afvragen hoe er betaald wordt.

Betaal jij voor het gebruik van een product? Of geef je simpelweg met jouw aandacht (voor advertenties; het Engels is hier direct duidelijker over: ‘paying attention’), produceer jij data, of wordt jouw data die je bewust hebt ingevoerd doorverkocht? Betalen met aandacht voor advertenties is redelijk geaccepteerd. Hetzelfde geldt voor de tweede vorm in zekere mate, waarbij je b.v. middels recaptcha ‘stiekem’ meedoet aan het beter kunnen lezen van oude boeken. Een ander voorbeeld van de tweede vorm is dat …

Digitale abonnementen op cultuur

Een abonnement op een muziekdienst. Erg handig. Alle muziek direct voorhanden. Legaal en wanneer je het wilt. Spotify biedt het. Gaaf. Je zou er bijna een abonnement op nemen, iets dat ook niet duur is. Maar toch wringt er iets. In 1984 worden archieven aangepast om de historie te vervalsen (wat me misschien wel tot de enigszins paranoïde vraag brengt: krijg ik als ik zoek in de archieven van mijn krant, of Google, wel alle resultaten?). Herinneringen aan iets dat niet meer terug te vinden is zal wel niet gebeurd zijn. Ik zal me wel vergist hebben. “Weet je dat het toen nog heel gewoon was om mensen te horen vloeken in nummers? Ik zal eens wat nummers uit die periode laten horen…” Totdat blijkt dat alles keurig aangepast aan de tijd te is en gecensureerd te zijn.

Deze gedachtes zouden echt paranoïde zijn wanneer geen recente reeds bekende voorbeelden zijn. Amazon heeft echter verschillende boeken teruggetrokken en ook Apple is bekend om haar weigering en/of achteraf terugtrekken …