Ook zaken die gratis zijn kosten iets Alle kwaliteit achter een paywall?

Ook zaken die gratis zijn kosten iets. Uiteindelijk zijn er kosten gemaakt om het te produceren en die kosten moeten worden terugverdient. Of niet, maar dan is het geldverspilling of hobby (ik zie overigens mijn blog in de eerste plaats als hobby, in de tweede plaats toch als promotie van mijzelf). Bij professionelere weblogs moet je je dus, in het kader van mijn opdracht voor dit jaar, afvragen hoe er betaald wordt.

Betaal jij voor het gebruik van een product? Of geef je simpelweg met jouw aandacht (voor advertenties; het Engels is hier direct duidelijker over: ‘paying attention’), produceer jij data, of wordt jouw data die je bewust hebt ingevoerd doorverkocht? Betalen met aandacht voor advertenties is redelijk geaccepteerd. Hetzelfde geldt voor de tweede vorm in zekere mate, waarbij je b.v. middels recaptcha ‘stiekem’ meedoet aan het beter kunnen lezen van oude boeken. Een ander voorbeeld van de tweede vorm is dat jouw zoek- en navigatiepatroon op een website kan leiden tot verbeterde aanbevelingen voor anderen(anderen bezochten ook) zodat een site meer kan verkopen. Maar het doorverkopen van je profiel aan derden, dat is toch andere koek, niet? Soms kun je er voor kiezen om niet mee te doen, maar bij andere sites valt het gewoon onder de voorwaarden waaronder je mee doet. Maar goed, er moet geld verdient worden, er zijn rekeningen die betaald moeten worden: voor niets gaat de zon op.

De laatste tijd lijkt er weer een nieuwe golf te ontstaan van paywalls en abonnementen voor websites, The Magazine, The Dish, The Brief. Enerzijds zijn het de traditionele media (om de zoveel tijd komt er wel een bericht van een tradiotionele publicatie) die het sowieso maar vreemd vonden op internet om alles maar gratis aan te bieden, maar aan de andere kant zie je dus dat professioneler wordende webloggers en anderen van de internetgeneratie ook liever zien dat mensen gewoon betalen. En er valt wat voor te zorgen: het is wel zo transparant.

Op dit moment heb ik 3 digitale media abonnementen: een abonnement op emusic, een downloaddienst waarbij je per maand een x aantal nummers mag downloaden, een abonnement op de digitale versie van NRC Handelsblad (als kwaliteitsnieuws en achtergrondvoorziening) en een digitaal abonnement op Baekdal, een blogger die hoge kwaliteitsinhoud maakt. En met enige regelmaat koop ik software digitaal, en wanneer ik er tijd voor heb kijk ik een film voor enkele euro’s op Ximion. Ik wil best betalen voor digitale content. Maar om nu daarnaast en nog een abonnement op The Magazine (deels geïnteresseerd in), The Dish (nog geen noodzaak), The Brief (idem)… en wie weet waar ik nog meer op stuit… dan is reclame zo slecht nog niet.

Het mooie aan digitaal is dat distributie probleemloos is. Dus geen noodzaak meer om bundels met artikelen te maken. Natuurlijk zijn The Magazine, The Dish en The Brief niche publicaties, maar met een abonnement blijf je toch betalen voor een bulk artikelen waarvan je wellicht maar enkele artikelen volledig wilt/kunt lezen. Dat is geen probleem als de bulk gewoon goed is (NRC) of de bulk bijna altijd toegevoegde waarde geeft (Baekdal), maar als je het gewoon zozeer nog niet weet. Het zou beter moeten kunnen (Zie Flattr, of dan misschien toch verregaande Paypal integratie met 1 kliksbetalingen?). Om nu overal een abonnement op te nemen… Waardering voor professionele content op internet, het moet beter kunnen.

Afbeelding van marc falardeau