Enquêtes

Zocht naar iets anders, maar kwam dit stukje tegen in een oude (digitale) map. Het mapje had als naam 2002, waarschijnlijk het jaartal waarin het geschreven was, ben het eigenlijk nog steeds met m'n 12 jaar jongere zelf eens:

> Niet zo lang geleden liep ik samen met mijn moeder door de stad. Al lopende werden wij aangesproken door een stel enquêteurs. Ik weigerde direct, in de hoop zo snel mogelijk weer m'n eigen gang te kunnen gaan. M'n moeder stond echter de vrouw vriendelijk te woord en liet al haar persoonlijke informatie los.

> Enquêteurs, mensen die alles van je willen weten, alsof ze zelf niets weten! Wie ben je, waar kom je verdaan, wat verdien je, postcode, hobbies, leeftijd? Op welke partij stemt u? Ik zeg EL PEE EF… u? A, B of C?

> Statistieken worden gebaseerd op dit soort vragen. Wie beantwoord ze echter nog? M'n moeder…Zucht. In de tijd dat mijn moeder bezig was met vriendelijk de vragen van de enquêteur te beantwoorden stapelden bij mij de ergernisse…

Neem toch eens de tijd voor een adempauze.

Ik ken een meisje, een vriendin. Ze is niet erg spraakzaam. Ze is niet ad rem. Ze kan je misschien een tijdje vragend of misschien zelfs wel bedenkelijk aankijken, alsof zij je niet begrijpt. Maar dat doet ze wel. Ze denkt gewoon na: “Is het de moeite waard, kan ik dit wel zeggen?” Dat ze misschien bescheiden zou kunnen zijn is eigenlijk niet iets waar de meesten meer aan denken. “Spreken is zilver, zwijgen is goud,” wordt vaker gezegd dan in de praktijk gebracht. De zelfverzekerdheid van Amerikaanse tiener, zo bleek onlangs, is groter dan ooit. In Nederland zal het wel niet veel anders zijn. Bescheidenheid, bedachtzaamheid en terughoudendheid zijn geen eigenschappen die meer gewaardeerd worden. Direct antwoord kunnen geven is belangrijker dan een weloverwogen antwoord. Fouten worden in Nederland misschien nog niet geaccepteerd, op Amerikaanse scholen worden ze genegeerd om op die manier het zelfvertrouwen niet te veel te beschadigen. Het lijkt mij tijd voor een kentering. In plaats…