Twee weken geleden was ik op een meetup van ruby-programmeurs in Utrecht (Utrecht.rb). Een spreker was Martina Šimičić (@pazinjanka). Ze stelde voor om het woord te verspreiden dat de mensen daar allemaal al vonden: dat programmeren gewoon leuk is (en dus niet alleen iets is voor bepuiste jongens met pizza dozen in onverzorgde kantoren (ook een cliché natuurlijk)). Duss….
Programmeren is leuk! Reactie volgt bijna direct op actie. Je typt iets, en er ontstaat iets. Typ iets meer en je laat een systeem voor je werken. Typ nog meer en je kunt een systeem voor meerdere mensen laten werken. Er wordt steeds meer geautomatiseerd, en jij het feit dat je daaraan ook richting kunt geven: dat is toch gaaf?
Natuurlijk kun je alles dat geprogrammeerd is ontvluchten. Soms heb ik die neiging ook wel, lekker do…
Dan had je maar niet...
Veel programmeurs zijn naast lichtelijk autistisch ook lichtelijk anarchistisch. Informatie moet vrij zijn, code het liefst openbaar, er moet gehackt kunnen worden en alsjeblieft geen centrale autoriteit. Maar hoe om te gaan met dat anarchistische resultaat, het internet?
Deels komt de anarchistische grondhouding van programmeurs voort uit de academische wereld waaruit de IT voortkomt en waarin beeldbepalende technologieën als het internet groot zijn geworden (nadat het door de Amerikaanse defensie was opgezet). Voor de vooruitgang is dit zeer goed geweest, juist dankzij het nagenoeg niet aanwezig zijn van belemmeringen en de continue uitwisseling van ideeën kon het internet onbegrensd groeien tot wat het nu is.
Wat gecreëerd is in een anarchistisch milieu gedraagt zich echter ook anarchistisch en zo zitten we nu met een internet dat op zich wel redelijk veilig kán zijn, maar wel alleen wanneer je om kunt gaan …
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .