Ik klaag niet meer over Excel (of andere spreadsheet-software): het is krachtig en maakt databases en software maken toegankelijk voor grote groepen gebruikers. Het geeft macht aan de gebruikers.
Excel maakt daarnaast het delen van informatie erg laagdrempeling: rondom veel organisaties staat immers (terecht) een grote firewall die informatie uitwisseling bemoeilijkt. Één van de weinige gaatjes waardoor je bijna altijd nog steeds gestructureerde data kunt uitwisselen heet e-mail, met een bijlage.
Op een gegeven moment ben ik gaan denken aan het idee "Excel als database": in plaats van de ervaren kantoorgebruiker een ERP-achtig systeem op te dringen kan ook de bestaande workflow subtiel en gradueel verrijkt worden. De flexibiliteit van Excel gecombineerd met de consistentie en later ook de data-integriteit van een centrale database. Best of both worlds? Een case study is op komst.
Er wordt wel eens gezegd dat we steeds minder geven om privacy. Er wordt dan bijvoorbeeld verwezen naar wat we allemaal wel niet op het internet zetten. Hiermee worden dan vaak de sociale netwerken bedoeld waar veel wordt gedeeld. Maar het elkaar opzoeken in de weekenden wordt toch ook niet gezien als een signaal dat wij geen zin hebben in een eigen privé domein? De samenscholingen binnen sociale netwerken zijn zo diffuus en ongecontroleerd dat het meer vergelijkbaar is met spreken op een festival of evenement met vage bekenden dan een privé-setting waarin je echt jezelf kunt zijn. De meeste mensen zetten dan ook niet iets op dat internet (het sociale internet) dat ze niet willen delen (mijn posts zijn daarom ook standaard publiek, om gewoon alle illusie weg te nemen).
**Het internet is meer dan sociale netwerken. Soms is het een uitbreiding van onszelf (en slaan we onze gedachtes extern op in clouddiensten), andere keren een uitbreiding van onze levensruimte: publieke levens…
De afgelopen tijd heb ik geëxperimenteerd met alternatieve e-mailprogramma's voor mijn Mac. Een alternatief dus voor Apple's eigen Mail.app. Ik stuur zo'n 30-40 mails per dag waarvan een groot deel naar Outlook gebruikers. En hier begon mijn frustratie: zij zien mijn mails niet zoals ze er uit horen te zien, sterker nog: delen vielen soms weg en de gebruikers ontvingen spookbijlagen (meer hierover later). Naast deze, en andere kleine frustraties en gewoon nieuwsgierigheid leidde er toe dat ik actief op zoek ging naar het beste e-mailprogramma.
Tijdens deze zoektocht heb ik mijzelf verplicht tot het daadwerkelijk gebruiken van de e-mailprogramma's in 'productie'. Dat was gelukkig niet zo lastig meer zoals het vroeger ooit was. Alle mail staat immers tegenwoordig op IMAP servers, en wordt niet langer 'definitief' gedownload vanaf (POP) servers (een Exchange-server forceer ik overigens actief in IMAP door gebruik te maken va…
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .