“Niet slim.” zei onlangs een potentiële klant tegen mij toen ik hem vertelde dat ze de code natuurlijk gewoon mochten hebben. Zodat ze er zelf bijvoorbeeld verder mee zouden kunnen gaan.
Ach, het is maar hoe je het wilt zien. Ik vertrouw er op dat ik kwaliteit lever, en dat die kwaliteit bijdraagt aan het bedrijf. Doe ik dat niet langer en denkt het bedrijf het zelf beter te kunnen dan laat ik ze liever gewoon doorwerken met de code die ik uiteindelijk ook deels voor hen heb geschreven1. Frustreren is kinderachtig.
“Maar, Bill Gates is er rijk mee geworden!” Wel ja, ik word dan zo misschien niet in staat gesteld om een fonds op te richten dat probeert bepaalde ziektes de derde wereld landen uit te krijgen, maar om nou te zeggen dat ik verlegen zit om werk… Wanneer ik computercode schrijf, dan schrijf ik dat in de overtuiging dat ik het niet weer zou moeten hoeven te doen. En wat is er mooier dan dat iemand anders het ook niet weer opnieuw hoeft te doen? Dat is het principe achter dingen programmeren. Dat het niet meer opnieuw hoeft.
Er is genoeg te doen in deze wereld. Als ik rijk wordt, dan graag fatsoenlijk.
1Andersom geldt natuurlijk ook: ik wil zelf ook de code kunnen hergebruiken in willekeurige andere projecten.
Vond je dit leuk, volg me op Mastodon, voeg die RSS, euh ATOM feed toe aan je feedreader, of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief.
Dit artikel van murblog van Maarten Brouwers (murb) is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding 3.0 Nederland licentie .